De Cito-toets is inmiddels begonnen en de oude discussie over het meetmoment wordt weer opnieuw opgelaaid. De uitzending van radar over de donkere kanten van de Cito-toets deed genoeg stof opwaaien om het topje van de ijsberg weer zichtbaar te maken. Vervolgens bogen verschillende onderwijskundige, waaronder Diane Ravtich, zich over dit topje om er vervolgens flink tegen aan te schoppen. Jammer…
Want zoals de top van een ijsberg doet vermoeden, zit er veel meer onder. Natuurlijk is er (terecht) veel kritiek op de toets en vooral op de manier hoe ouders, middelbare scholen en de inspectie deze normering gebruiken als alleszeggend cijfer. Maar het is zo zonde om steeds zoveel energie in dezelfde discussie te steken. Want met wie wordt deze discussie eigenlijk gevoerd?
Dezelfde Diane Ravtich schreef bijvoorbeeld in een artikel in 2009 dat de 21st century skills een herhaling was van gefaalde onderwijsvernieuwing. Volgens haar moet kennis de basis zijn voor het leren in het onderwijs. Ik vroeg me af hoe zij haar kennisgerichte onderwijs dan wil meten, als zij zo tegen het toetsen is van leerlingen.
Mijn overtuiging is dat kennis best gemeten mag worden, maar zeker niet als enige en zeker niet door middel van één toets. Als ik in discussie zou (mogen) gaan met Ravtich dan zou het niet gaan over de Cito-toets, maar over het onderwijs: Het gedeelte van de ijsberg wat je niet zo makkelijk kan zien.
Daarom is het belangrijk dat wij als leerkrachten, ouders, directeuren, pedagogen & onderwijsvernieuwers eerst eens laten zien wat wij willen dat er gemeten wordt. Door #ditmoetjemeten te gebruiken kunnen wij laten zien wat wij belangrijk vinden:
Het is maar een kleine voorzet, maar ik weet zeker dat alle leerkrachten de momenten kennen waarbij ze denken “De inspectie zou dit moeten zien”. Tijd om die momenten massaal te delen met #ditmoetjemeten om zo de overheid, ouders, collega’s en kinderen duidelijk te maken wat écht belangrijk is! En als we het daar over eens zijn, laten we dan gaan kijken hoe we het gaan meten.
Want zoals de top van een ijsberg doet vermoeden, zit er veel meer onder. Natuurlijk is er (terecht) veel kritiek op de toets en vooral op de manier hoe ouders, middelbare scholen en de inspectie deze normering gebruiken als alleszeggend cijfer. Maar het is zo zonde om steeds zoveel energie in dezelfde discussie te steken. Want met wie wordt deze discussie eigenlijk gevoerd?
Dezelfde Diane Ravtich schreef bijvoorbeeld in een artikel in 2009 dat de 21st century skills een herhaling was van gefaalde onderwijsvernieuwing. Volgens haar moet kennis de basis zijn voor het leren in het onderwijs. Ik vroeg me af hoe zij haar kennisgerichte onderwijs dan wil meten, als zij zo tegen het toetsen is van leerlingen.
Mijn overtuiging is dat kennis best gemeten mag worden, maar zeker niet als enige en zeker niet door middel van één toets. Als ik in discussie zou (mogen) gaan met Ravtich dan zou het niet gaan over de Cito-toets, maar over het onderwijs: Het gedeelte van de ijsberg wat je niet zo makkelijk kan zien.
Daarom is het belangrijk dat wij als leerkrachten, ouders, directeuren, pedagogen & onderwijsvernieuwers eerst eens laten zien wat wij willen dat er gemeten wordt. Door #ditmoetjemeten te gebruiken kunnen wij laten zien wat wij belangrijk vinden:
- We hebben op een school samen met leerkracht en ouders en passende plek voor een zorgleerling gevonden. #ditmoetjemeten
- De klas heeft als groep een lipdub gemaakt waarin de boodschap is dat niemand mag worden buitengesloten. #ditmoetjemeten
- Een leerling is met rekenen van een E-niveau naar een D-niveau gegaan, omdat een klasgenootje haar elke week heeft geholpen. #ditmoetjemeten
- Een groep heeft geleerd wat de Tweede Wereldoorlog voor invloed heeft gehad op ons leven nu, door opas & oma’s te interviewen. #ditmoetjemeten’
Het is maar een kleine voorzet, maar ik weet zeker dat alle leerkrachten de momenten kennen waarbij ze denken “De inspectie zou dit moeten zien”. Tijd om die momenten massaal te delen met #ditmoetjemeten om zo de overheid, ouders, collega’s en kinderen duidelijk te maken wat écht belangrijk is! En als we het daar over eens zijn, laten we dan gaan kijken hoe we het gaan meten.